زبان مردم کشمیر چیست؟

زبان مردم کشمیر، زبان کشمیری است که زبان رسمی کشور هند بوده و به خانواده‌ی زبان‌های هند و آریایی تعلق دارد. زبان‌های رسمی کشمیر به غیر از کشمیری، دوگری، هندی، اردو و انگلیسی هستند.

ایالت‌های جامو و هیماچال پرادش در هند و قسمت‌هایی از پاکستان نیز به این زبان صحبت می‌کنند.

کشمیر کجاست؟

کشمیر منطقه‌ای است که در قسمت شمال غربی شبه قاره‌ی هند قرار گرفته و طبیعت بکر و بسیار زیبایی دارد. قسمتی از منطقه‌ی کشمیر نیز در پاکستان قرار گرفته است.

زبان کشمیری به سه دسته تقسیم می‌شود:

کشمیری قدیم
کشمیری میانه
کشمیری مدرن.

مشخصات زبان مردم کشمیر

منشا زبان کشمیری، زبان دری بوده و واژگان این زبان عموما دری، فارسی، سانسکریت و پنجابی است. تفاوت مذاهب در کشمیر در تفاوت لغاتی که مردم استفاده می‌کنند بسیار مشهود است.
شکل نوشتاری زبان مردم کشمیر برای اولین بار در قرن هشتم و با الفبای شاردا ظاهر شد؛ این الفبا هنوز هم توسط پاندی‌های کشمیری در مراسم مذهبی استفاده می‌شود. شرادا از خط براهنی گرفته شده است.
مسلمانان کشمیری از زبان‌های عربی و فارسی و هندوها از زبان سانسکریت و خط دواناگری برای برقرای ارتباط استفاده می‌کنند.
در حال حاضر این زبان به خط فارسی و عربی و اندکی تغییرات نسبت به گذشته نوشته می‌شود. گرامر زبان کشمیری بسیار از زبان هند و اروپایی متفاوت است و به گرامر زبان انگلیسی شباهت دارد.
کشمیری دارای فهرست بزرگی از حروف صدادار است که می‌توانند کوتاه یا بلند باشند. مصوت‌های بلند شامل (/i:/، /e:/، /ə:/، /u:/، /o:/) و برخی مصوت‌های کوتاه نیز شامل (/e/، /o/، /ə/، /a/) هستند.
برخلاف سایر زبان‌های هندی، کشمیری دارای سکون‌های زیادی موقع ادا کردن کلمات است.
اسامی در زبان مردم کشمیر بر اساس جنسیت و تعداد تقسیم بندی می‌شوند. در این زبان اسامی مونث با افزودن یک پسوند به اسامی مذکر ایجاد شده و تعداد کمی از اسامی خاص به شکل اصلی، مونث هستند.
در زبان کشمیری، از پسوند و پیشوند برای تعیین زمان افعال استفاده می‌شود.
ترکیب قرارگیری کلمات در این زبان به شکل فاعل-فعل-مفعول است.

تاریخچه‌ی زبان کشمیری

منبع زبان مردم کشمیر تا قبل از خانواده‌ی هند و آریایی، زبان شینا بود که از خانواده‌ی زبان‌های هند و ایرانی است. اما کم کم، با ورود زبان سانسکریت، شینا به فراموشی سپرده شد.

از قرن چهاردهم میلادی به بعد زبان فارسی قرون وسطی وارد کشمیر شد.

پراکندگی جغرافیایی زبان کشمیری

به شکل کلی هفت میلیون گوینده‌ی زبان کشمیری در هند و کشمیر وجود دارد. در پاکستان نیز چیزی در حدود 350 هزار نفر به این زبان سخن می‌گویند.

در دره‌ی کشمیر تفاوت‌های زیادی از نظر گویش وجود ندارد. در سرینگار پایتخت کشمیر، زبان استاندارد کشمیری استفاده می‌شود.

گویش کیشتواری، در دره‌ی کیشتوار و جنوب شرقی کشمیر استفاده شده و گویش پوگولی در غرب کیشتوار و شهر بانیهال استفاده می‌شود.

مردم منطقه‌ی چناب که تحت کنترل دولت هند است نیز به زبان کشمیری با تفاوت‌های جزیی صحبت می‌کنند.

سیستم نوشتاری زبان مردم کشمیر

برای نوشتن زبان کشمیری سه سیستم املایی اصلی وجود دارد: خط دوانگاری، خط شارادا و خط عربی-فارسی. خط رومی نیز گاهی به شکل غیر رسمی استفاده می‌شود.

خط فارسی-عربی کشمیری توسط دولت جامو و کشمیر و آکادمی هنر، فرهنگ و زبان جامو و کشمیر به عنوان خط رسمی زبان کشمیری شناخته شده است. خط فارسی-عربی به نوبه‌ی خود از الفبای فارسی گرفته شده و تنها تلفظ حرف ژ در این زبان متفاوت است.

در زبان کشمیری 17 نوع مصوت وجود دارد و تمامی مصوت‌ها باید در نوشتار آورده شوند.

از قرن هشتم میلادی به بعد زبان کشمیری به خط شارادا نوشته می شد اما این خط مناسب این زبان نبود؛ زیرا شارادا نمی‌تواند مصوت‌ها را به طور کامل نشان دهد.