
ایرانیان باستان به هر مناسبتی در سال جشن و سرور برپا میکردند، یکی از دلایل جشنهایشان تغییر آب و هوا بوده؛ مانند «خزان جشن».
در گاهشمار ایران باستان هر روز نام مخصوص خود را داشته و بعضی از روزها جشن گرفته میشد، ایرانیان باستان همانگونه که برای نوروز جشن میگرفتند، نزدیک شدن به پاییز و شروع خزان را با «خزان جشن» شادی میکردند.
هشتمین روز از شهریور ماه که «دی به آذر روز» نام دارد، روزی بوده که مردم با چراغانی کردن و آذینبندی خانهها نوید پاییز را میدادند. در جشن این روز مردم به سوارکاری میپرداختند و روی بامها آتش میافروختند.
تغییر دمای هوا که کمکم از گرما به سرما میرسد و پایان تابستان مردم باستان را بر این میداشت که این تغییر را جشن بگیرند و شادی کنند. برخی معتقدند این جشن در پانزدهم ماه برگزار میشده و عدهای دیگر هجدهم شهریور را تاریخ صحیح برای جشن خزان میدانند.
فرش رنگی زمین در ییلاق جهان نما
"چون عاقبت کار جهان نیستی است
انگار که نیستی چو هستی خوش باش
((رباعیات- خیام))